Nel

Nel liep niet zo snel meer mee met de rest, at niks, had diarree en sliep afgezonderd van de groep.
Ik besloot haar naar binnen te halen, lekker warm en rustig.

Ze vond het wel best en zo kon ik haar in de gaten houden. Ik kwam erachter dat ze s' nachts nat van het zweet was en ik begon met antibiotica. Na 4 dagen leek het ineens slechter te gaan en ik mocht op de valreep nog bij de dierenarts langskomen. Een buikvliesontsteking, een dikke volle buik met ontsteking doordat ze haar ei niet kwijt kon. De dierenarts waarschuwde me voorzichtig dat de overlevingskansen erg klein waren maar hij kon misschien nog wel iets experimenteels doen. Iets wat ze bij varkens en paarden doen maar nooit bij kippen, een spuit antibiotica rechtstreeks in de buik. Ik knikte ja. Het was erop of eronder.

Ze lijkt vooruit te gaan, met veel aandacht, tomaten, pasta, aardappels, antibiotica en pijnstillers is ze er een week later nog steeds. Vandaag heb ik haar in bad gedaan, geleerd van Google, om de poep rond haar kontje weg te weken. Ze genoot ervan. Daarna opdrogen op de verwarming.

Maar nu zie ik een witte uitslag bij de andere kippen verschijnen op de kammen, wat poederkam of favus kan zijn.
En ondertussen zijn de varkens weer losgebroken om de tuin te slopen.

Dit keuterboertje heeft er even niet zo veel lol meer in.

Sien

Gregor is gecastreerd, hier in de schuur, zijn balletjes liggen in de kliko.
Maar misschien waren we iets te laat. Hij vond zijn zusjes al een poosje interessant.
Vandaag kauwde Sien op iets viezigs. Het leek op een soort placenta met een navelstreng, ik trok het niet en liep kokhalzend richting Joost. Hij ging polshoogte nemen en heeft een miskraampje gezien, een heel klein varkentje met minihoefjes, Sien heeft het allemaal opgegeten.
En nu is de vraag wat er nog meer in Sien zit....

Kippenren

Sinds ik hier woon ben ik al bezig met afrasteren, het zijn ook nogal wat meters. Heel wat palen heb ik de grond in gehamerd en eindeloze hoeveelheden gaas gespannen.
Maar omdat de kippen gaatjes bleven vinden om te ontsnappen was het tijd om een ren te maken.
Het zou ons in huis ook wat rust geven.

Omdat we bijna op vakantie gingen en ik de buurvrouw een dagelijkse zoektocht naar kippen wou besparen moest die ren nog snel af ook. Hij staat er, en de eerste avond zat ik bij de ren en heb ik de spanning uit mijn lijf voelen vloeien, die gingen nergens meer naartoe.

Helaas. Een paar dagen later waren er 2 weg. de buurman kwam met lach op zijn gezicht en een kip in zijn handen de dame terugbrengen. De ander vond ik bij de buren aan de andere kant.
Een net spannen over de ren dus. Weer was ik een avond bezig.

Vandaag, na een middag weg telde ik er maar 2. Eentje greep ik bij de buren beet maar de ander was spoorloos. Moedeloos trok ik de achterklep van mijn auto open, daar lag nog een groot net, ik zou er nog wel meer overheen spannen. en wat zie ik?
Een kip in mijn auto.

Trui on the move

Er ging een dag voorbij zonder Trui te hebben gezien. In de avond toen de anderen op stok gingen liep ik de afrastering af maar ze kwam niet.
Die nacht sliep ik slecht en besloot dat ik haar zou vinden ook al moest ik door alle tuinen van buren sluipen. In de stromende regen heb ik briefjes door de bussen gedaan en twijfelde bij het einde van de straat, ze zou toch niet zo ver gekomen zijn?
Nog maar net thuis ging de telefoon, nummer 11 had haar gisteren gesignaleerd, in hun kippenren gestopt maar toen het ruzie werd is ze er weer uitgezet. Dat gaf hoop.
Een uurtje later telefoon van nummer 25, er liep een vreemde kip in hun ren, ik mocht komen kijken. Het laatste huis van de straat en dat is hier een heel eind lopen. En ja hoor, daar liep mevrouw rond te stappen tussen wildvreemde kippen. Ik wikkelde haar in een handdoek en opgelucht terug naar huis. De andere kippen kwamen nieuwsgierig aangerend en het leek wel of ze elkaar begroetten door flink te tokken.
Het is verbazingwekkend hoeveel je van kippen kan houden.

Het geboefte is los.

Kip kwijt

De eerste drie kippen die we kregen waren Leghorns, zorgvuldig uitgekozen bij een dierenspeciaalzaak. Het kippenhok en de kippen kwamen aan met een grote vrachtwagen, de klep ging open, ik hoorde ze tokken en ik hield meteen van ze.
Ik geloof dat we ze nog geen twee weken hebben gehad. Ze deden het goed, netjes elke dag een eitje. Overdag mochten ze los en ze kwamen elke avond zelf naar het hok om op stok te gaan, ook al was de omheining van ons landje nog niet helemaal rond.
Nadat we terug kwamen van een middag en avond uit, waren ze weg. We hebben onder elke struik gekeken en bij alle buren aangebeld, de hele straat gesproken en ook de straten die aan ons landje grenzen. Niemand had iets gezien. Wel hoorden we wat vreemde verhalen over iemand hier in de buurt. Ik heb er nachten slecht van geslapen en zag de meest gruwelijke moorden voor me.

In de weken erna heb ik mijn frustratie volledig kunnen gooien in het maken van een solide omheining. Niets zou er meer in of uit gaan. Meters en meters gaas heb ik gespannen.

Maar onze nieuwe kippen zijn brutaal en nieuwsgierig. Vandaag stond de buurman van 2 huizen verder, trots met een van onze kippen in zijn handen. Truitje. Ze moet ergens een gaatje hebben gevonden.

Toch wat ongerust in het donker naar het kippenhok. Kippen tellen. Ik schijn de zaklamp naar binnen. Drie.
Cor is weg.

En nu is het hopen dat ze linksaf is gegaan, naar onze lieve buren en niet rechtsaf...

Kippen

Met deze warme dagen zijn hier de tuindeuren dicht. Het is kiezen tussen een beetje wind in huis of overal poep. De kippen zijn namelijk het liefst binnen, in de keuken als er gekookt wordt, onder het bureau als er gewerkt wordt en op de bank als de televisie aanstaat.

Ze werpen zich nu soms als kamikaze piloten tegen de deur aan, om hun punt duidelijk te maken.
Onze kippen zijn brutaal. 

Als ik buiten loop heb ik een rijtje van vier kippen achter me aan. En als ik ergens sta te scheppen staan ze wormen te zoeken, precies waar ik bezig ben, nergens bang voor.

Geen klusje zonder kippen.