Die nacht sliep ik slecht en besloot dat ik haar zou vinden ook al moest ik door alle tuinen van buren sluipen. In de stromende regen heb ik briefjes door de bussen gedaan en twijfelde bij het einde van de straat, ze zou toch niet zo ver gekomen zijn?
Nog maar net thuis ging de telefoon, nummer 11 had haar gisteren gesignaleerd, in hun kippenren gestopt maar toen het ruzie werd is ze er weer uitgezet. Dat gaf hoop.
Een uurtje later telefoon van nummer 25, er liep een vreemde kip in hun ren, ik mocht komen kijken. Het laatste huis van de straat en dat is hier een heel eind lopen. En ja hoor, daar liep mevrouw rond te stappen tussen wildvreemde kippen. Ik wikkelde haar in een handdoek en opgelucht terug naar huis. De andere kippen kwamen nieuwsgierig aangerend en het leek wel of ze elkaar begroetten door flink te tokken.
Het is verbazingwekkend hoeveel je van kippen kan houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten